έκκληση

Ακολουθεί κείμενο από email που μόλις έλαβα με την έκκληση να το προωθήσουμε:
"ΣΤΗΝ ΠΛΑΖ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΣΤΟΝ ΑΛΙΜΟ ΖΟΥΣΑΝ ΕΠΙ ΣΕΙΡΑ ΕΤΩΝ 4 ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΑ ΣΚΥΛΑΚΙΑ.Η ΜΑΙΡΗ,Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΗΡΑ,Η ΡΟΖΑ,Ο ΙΖΥ.ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΦΙΛΙΚΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΣΕ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΑΝ ΤΗΝ ΠΛΑΖ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.ΦΕΤΟΣ ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΠΛΑΖ ΕΠΙΔΙΩΚΩΝΤΑΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΜΠΛΕ ΣΗΜΑΙΑ {ΜΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ Ο ΕΟΤ ΣΤΙΣ ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ} ΘΕΩΡΗΣΑΝ ΣΚΟΠΙΜΟ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ Η ΜΑΛΛΟΝ ΝΑ ΤΑ ΑΦΑΝΙΣΟΥΝ.ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ Η ΡΟΖΑ Η ΜΑΙΡΗ ΚΑΙ Η ΗΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΦΑΝΤΑ.ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΘΑΝΑΤΩΘΗΚΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΞΕΡΕΙ ΠΩΣ..ΟΣΟΙ ΑΠΟ ΣΑΣ ΕΧΟΥΝ ΔΕΘΕΙ ΜΕ ΖΩΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΠΟΣΟ ΕΠΩΔΥΝΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΓΙΝΕΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ. Η ΠΛΑΖ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥΣ,ΤΟ ΤΡΥΦΕΡΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΕΡΗΜΗ..ΓΙΑ ΜΑΣ ΑΥΤΗ Η ΠΛΑΖ ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΑΖ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ.ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩΝ ΠΛΑΣΜΑΤΩΝ ,ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΜΠΟΙΚΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΖ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ.Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΟΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ,ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΥΤΟ.ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΡΟΖΑΣ,ΤΗΣ ΗΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ."

Πώς επικοινωνούμε την υπόθεση των δικαιωμάτων των ζώων

"Πάντα υπάρχει ελπίδα, όταν αναγκάζονται οι άνθρωποι ν' ακούσουν και τις δύο πλευρές. Όταν, όμως, ακούν μόνο τη μία, τα σφάλματα μεταβάλλονται σε προκαταλήψεις και η αλήθεια παύει να επενεργεί ως αλήθεια, αφού διογκώνεται και γίνεται αναλήθεια."
Τζων Στιούαρτ Μιλλ: "Περί ελευθερίας"

Ένας τρόπος να παρακάμψουμε αυτή τη φράση του Τ.Σ.Μιλλ είναι να πούμε πως εμείς αφήνουμε πάντα τη διαφορετική άποψη να εκφραστεί. Αλλά ο συγγραφέας δε μιλάει εδώ για έκφραση της διαφορετικότητας. Λέει "οι άνθρωποι να ακούσουν και τις δύο πλευρές".
Αυτό σημαίνει να στοχαστούν και τις δύο απόψεις. Διαφορετικά μόνιμα η προκατάληψη θα κλείνει τα αυτιά μας και η ισχυρογνωμοσύνη θα παραποιεί την αλήθεια.
Για παράδειγμα ο ιατρικός κόσμος δε δέχεται να συμμετέχει σε μια συζήτηση για τα πειραματόζωα. Ο κρεοφάγος δεν αποδέχεται τα δικαιώματα των ζώων, και ο οποιοσδήποτε πολιτικός δε θα ασχοληθεί με το "έλασσον", στην αντίληψή του, θέμα της κακοποίησης τους.
Διεκδικώντας για τα δικαιώματα των ζώων χρειάζεται να αναβαθμίσουμε αρχικά με τους συνομιλητές μας την ποιότητα της συζήτησης.
Πώς αναβαθμίζεται η ποιότητα μιας συζήτησης;
1) Προσπαθούμε πάντα να μιλήσουμε στη γλώσσα στην οποία ο συνομιλητής μας έλκεται ή έχει συνηθίσει. Στον πολιτικό απαιτείται πολιτική γλώσσα, στο θεολόγο ή τον πιστό αντίστοιχα μια γλώσσα με αναφορές στους άγιους πατέρες και την Αγία Γραφή, στον επιστήμονα επιστημονικά, στο διανοούμενο με νομική-φιλοσοφική γλώσσα κλπ.

2) Κυρίως, ακούμε το συνομιλητή. Ο διάλογος είναι επικοινωνία μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ατόμων και δεν είναι διάλεξη. Η προσεκτική ακρόαση των επιχειρημάτων του άλλου βοηθά και στην αναβάθμιση και των δικών μας επιχειρημάτων αλλά και στη στήριξη εντέλει των απόψεών μας όχι σε σαθρή επιχειρηματολογικά βάση αλλά σε ορθολογικές (έγκυρες και πραγματικές) προκείμενες. Δηλαδή σε λογικές και αληθινές προτάσεις. Παράλληλα βοηθά στην κατανόηση της εντύπωσης που έχει για το υπό συζήτηση θέμα ο συζητητής μας.

3) Το επιχείρημά μας δεν πρέπει να στηρίζεται σε αποφάνσεις κυρίως, αλλά σε ερωτήσεις προς το συνομιλητή. Οι αποφάνσεις είναι αποτέλεσμα της δικής μας προηγούμενης στοχαστικής διαδικασίας που στηρίχθηκε στην ιδιαίτερη δική μας εμπειρία, την οποία ο άλλος δεν είναι υποχρεωμένος να έχει.
Με την ερώτηση τον αναγκάζουμε να σκεφτεί πάνω στην ορθότητα ή μη των επιχειρημάτων μας. Έτσι είναι ο ίδιος που φτάνει στην απόφανση και την υιοθέτηση μιας θέσης. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η ενσωμάτωση της γνώσης δηλαδή η συνειδητοποίησή της. Είναι ανάγκη για παράδειγμα η φράση: Τα δικαιώματα των ζώων συνδέονται άμεσα με τα ανθρώπινα δικαιώματα, να κατανοηθεί σε βάθος και να μην υπάρξει μια επιφανειακή αποδοχή από το συζητητή μας. Πρέπει ο ίδιος να φτάσει σε αυτή τη διαπίστωση. Αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την δική του στοχαστική προσπάθεια, και αυτή με τη σειρά της ξεκινάει από ερωτήσεις που θα του κάνουμε.

4) Δεν επιτίθεμαι ποτέ σ' αυτόν που ζητώ να πείσω και δεν τον ενοχοποιώ. Με τον τρόπο αυτό θα αποφύγω να τον βάλω σε κατάσταση ψυχολογικής άμυνας όπου το μόνο που θα σκέφτεται να κάνει είναι να απαλλαγεί από εμάς και τις θέσεις που εκφράζουμε.
Η φιλική και εγκάρδια διάθεση αυξάνει την τάση για επικοινωνία αλλά και την εμπιστοσύνη, κατά συνέπεια αυξάνει και τη δεκτικότητα προς το επιχείρημα που εκφράζεται.

5) Επιχειρηματολογούμε πάντα προσηλωμένοι στην αλήθεια. Αυτό που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε, είναι πως η αλήθεια προέχει της αγαθής πρόθεσης ή του κινήτρου μας. Η υπεράσπιση παράδειγμα της υπόθεσης των ζώων δε θα γίνει με εξαπάτηση αλλά με την ορθολογική θέση των επιχειρημάτων μας. Υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα των ζώων όχι από ζηλωτισμό ή ηθική αλλά γιατί αυτά είναι υπαρκτά και αναγκαία στη βάση μιας αειφορικής και συμβιωτικής σχέσης μας με τη φύση και πηγάζουν από την ίδια την εξελικτική διαδικασία και τα επιγενόμενά της.

6) Όταν ξεκινώ να υπερασπιστώ μια υπόθεση, πρέπει πάντα να σκέφτομαι ότι λειτουργώ ως εάν να την εκπροσωπώ. Με το τρόπο αυτό αυξάνεται η ευθύνη μας και η στοχαστική μας προσπάθεια με συνέπεια να μειώνονται ή να αποφεύγονται βλάβες. Για παράδειγμα όταν συζητώ για τα ζώα ή όταν επιχειρηματολογώ για την υπόθεσή τους, χρειάζεται να λειτουργώ ως εάν να εκπροσωπώ εκείνη την ώρα ένα ολόκληρο βασίλειο, αυτό των ζώων. Ως εάν να είμαι η φωνή τους.

Ο άλλος εταίρος

Τα φυτά είναι ο παραγνωρισμένος εταίρος. Όχι τόσο για την ωφελιμότητα τους που όλοι γνωρίζουν όσο για την αναγνώρισή τους μέσα μας ότι είναι ζωντανές υπάρξεις.
Περνούμε αδιάφοροι δίπλα από ένα άρρωστο δέντρο σαν να περνούσαμε δίπλα από ένα βράχο.
Τα φυτά δίνουν μια εδεμική διάσταση στη ζωή μας. Αυτή η παραδείσια ατμόσφαιρα του δάσους ή των κατάφυτων λιβαδιών αναβαθμίζει και ζωογονεί τις αισθήσεις μας, εντυπώνει μοναδικά τη συνείδησή μας με αυτό που ονομάζουμε ζωή αλλά και αυτό που ονομάζουμε βίωμα.


Έχουν ένα μοναδικό τρόπο να εκφράζουν την ομορφιά και την αρμονία. Ας αναρωτηθούμε κάποτε αν και αυτά έχουν δικαιώματα.
Αρκετές ινδιάνικες φυλές στην Αμερική σέβονταν τα δέντρα και για να κόψουν κάποιο προηγείτο ολόκληρη τελετουργία όπου του ζητούσαν συγνώμη. Τώρα η βιομηχανοποιημένη υλοτομία θα χαμογελούσε ειρωνικά προς τους "γραφικούς" αυτούς εραστές και μαχητές της ζωής.
Ας αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε και τα φυτά. Όπως και τα ζώα είναι ζωντανά πλάσματα και αξίζουν το ενδιαφέρον μας.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ 27ης ΜΑΡΤΙΟΥ 2007

ΔΙΚΤΥΟ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ 27^ης ΜΑΡΤΙΟΥ 2007

(Τα παρακάτω πρακτικά δεν κρατήθηκαν με ακρίβεια και προσπάθησαν να αποδώσουν με συντομία και πυκνότητα όσα ειπώθηκαν κατά τη διάρκεια της συζήτησης. Σημειώνουμε πως η συζήτηση είναι ελεύθερη και πως οτιδήποτε αναφέρει κάποιος δε σημαίνει ότι υιοθετείται και από τους υπόλοιπους. Η δεοντολογία όμως που επιβάλει μια ανοιχτή συζήτηση είναι η ελευθερία του λόγου και η μη λογοκρισία του. Τα ονόματα των συμμετεχόντων προβάλλονται με τα μικρά συνήθως. Ο λόγος είναι καθαρά η εστίαση στην ομαδική εργασία και όχι η προσωπική προβολή. Η συζήτηση είναι σε όλους ανοιχτή και μπορεί όποιος θέλει να συμμετέχει και να γνωρίσει από κοντά τους υπόλοιπους.)

Η ανοιχτή συζήτηση είχε ως αντικείμενο: «Δημιουργία λόμπυ για τα δικαιώματα των ζώων και δημόσιες σχέσεις»

Στη συνάντηση προσκλήθηκαν να μιλήσουν καταθέτοντας την εμπειρία τους και οι:

κα Melya Kaplan που ασχολείται με το λόμπινγκ και τις δημόσιες σχέσεις στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ για τη βελτίωση των συνθηκών των ζώων, καθώς και ο κύριος Εύρης Τσακιρίδης που επίσης δραστηριοποιείται στο Λος Άντζελες και ασχολείται με την εκπαίδευση των μαθητών, με στόχο την ευαισθητοποίησή τους στα προβλήματα των ζώων. Και οι δύο είναι μέλη της Voice For The Animals.

Τα βασικά σημεία της συζήτησης και των ομιλιών ήταν τα παρακάτω:

Με τον όρο λόμπυ ουσιαστικά εννοούμε ομάδα πίεσης η οποία προσπαθεί να επηρεάσει την πολιτική εξουσία για τη λήψη αποφάσεων θετικών προς τους σκοπούς της ομάδας αυτής.

Στόχος ενός λόμπυ που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ζώων είναι η λήψη αποφάσεων και η υιοθέτηση τέτοιων ενεργειών από την Πολιτεία που θα βελτιώνει τις συνθήκες διαβίωσης των ζώων αλλά και θα αλλάζει σταδιακά τη νοοτροπία του κόσμου γι’ αυτά.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΛΟΜΠΥ:

Για να επιτευχθεί ο στόχος οι ενέργειες που πρέπει να κάνει ο λομπίστας (ο άνθρωπος δηλαδή που ασχολείται με το λόμπινγκ) χρειάζεται να είναι επιτυχημένες και τέτοιες θεωρούνται όσες έχουν αποτελεσματικότητα. Κάθε ενέργεια που έγινε και δεν έφερε αποτέλεσμα σημαίνει όχι πως δεν ανταποκρίθηκε το ή τα πρόσωπα στα οποία απευθύνθηκε αλλά ότι ο ίδιος δεν ενήργησε σωστά. Αυτό (ως πράξη μάθησης μέσα από την εμπειρία) θεωρείται κλειδί για ένα επιτυχημένο λόμπινγκ. Συνεπώς δεν ψάχνουμε τα αίτια της οποιασδήποτε αποτυχίας στους άλλους αλλά πρώτα και κύρια στον εαυτό μας.

Στη συζήτηση που επακολούθησε ειπώθηκε ότι πρέπει να κάνεις τους πολιτικούς να αισθανθούν ότι αυτό που τους ζήτησες ήταν δική τους ιδέα και όταν το επιτύχουν όλη η δόξα να είναι δική τους.

Κάθε πολιτικός επιθυμεί την προβολή του η οποία περνάει μέσα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας. Κατά συνέπεια η καλή σχέση του λομπίστα με τα ΜΜΕ είναι μονόδρομος αφού μέσα από αυτήν μπορεί να βοηθήσει ή να πιέσει τον πολιτικό, ο οποίος αναγνωρίζει τη δύναμή του.

Βρείτε ανθρώπους στα Media οι οποίοι συμπαθούν τα ζώα και ευχαρίστως θα συνεργάζονταν μαζί σας. Θα τους βοηθούσατε δίνοντάς τους ενδιαφέρουσες ιστορίες ή ρεπορτάζ για να τα προβάλουν. Σηκώστε το τηλέφωνο και επικοινωνήστε με δημοσιογράφους. Καταγράψτε αυτούς που θα δείξουν ενδιαφέρον.

Το λόμπινγκ είναι κατά βάση δημόσιες σχέσεις. Αυτό σημαίνει προσωπική φιλική επαφή. Μαθαίνω για παράδειγμα αν ο πολιτικός ή ο δημοσιογράφος έχει ζώα, που τα βρήκε ή και πως τα λένε και συγκρατώ τα ονόματά τους για να αναπτύσσω σταδιακά προσωπική σχέση.

Δεν κάνουμε κριτική, δίνουμε συγχαρητήρια.

Σε περίπτωση που επιθυμούμε να πιέσουμε (μέσα από διαμαρτυρίες ή δίκες) ο λομπίστας δεν πρέπει να φαίνεται ούτε η οργάνωσή του. Αυτό πρέπει να γίνεται με άτομα ιδιώτες.

Αν θέλεις να επιτύχεις κάτι πρέπει να έχεις συγκεντρώσει τα χρήματα που απαιτούνται από την αρχή και όχι να τα απαιτείς από τον πολιτικό.

Όταν έχουμε έναν κακό νόμο εξετάζουμε ποιος τον έφτιαξε και γιατί, με ποιο σκεπτικό και κάτω από ποιες συνθήκες (πίεσης ή πολιτικής υποχρέωσης ή γνωριμίας κλπ) και γενικά συγκεντρώνουμε όλες τις πληροφορίες αν θέλουμε να τον αλλάξουμε.

Η ενδυμασία του λομπίστα παίζει σημαντικό ρόλο. Πρέπει να φορά καλά ρούχα και να έχει καλό γούστο.

Εκπαιδεύουμε τα Media ώστε να καταλάβουν πως η βία στα ζώα συνεπάγεται και κατασταλάζει σε βία προς τους ανθρώπους. Αναδεικνύουμε τον κύκλο της βίας ο οποίος συνδέεται με τη βία προς τα ζώα: ο κάθε εγκληματίας που σκότωσε κάποιον συνάνθρωπό του είχε πιο πριν σε ποσοστό 95% σκοτώσει ή βασανίσει κάποιο ζώο.

Αν κάτι δεν πάει καλά ψάχνουμε διαρκώς να δούμε τι έφταιξε και δοκιμάζουμε συνέχεια κάτι νέο. Αυτό που απέτυχε στο παρελθόν μπορεί να πετύχει στο μέλλον. Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο εαυτός μας. Όπως έλεγε και ο Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούζβελτ: «Μόνο ένα πράγμα πρέπει να φοβόμαστε, το φόβο».

Μετά τη συζήτηση για το λόμπυ ο κύριος Τσακιρίδης μίλησε για την εμπειρία του στην εκπαίδευση μαθητών.

Ξεκινώντας την εκπαίδευση λειτούργησε ως «ζηλωτής» προσπαθώντας να μεταφέρει στα παιδιά τις απόψεις του από τη θέση του δασκάλου. Έτσι στην αρχή τα παιδιά ενοχοποιούνταν με αποτέλεσμα να πηγαίνουν στο σπίτι τους και να ενοχοποιούν με τη σειρά τους τους γονείς τους. Αυτό έφερε την αντίδραση των γονέων και τελικά τα παράπονα από τη μεριά τους. Αρκετά σύντομα κατάλαβε πως δεν άρχιζε από το σημείο στο οποίο βρίσκονταν τα παιδιά αλλά από εκεί που βρισκόταν ο ίδιος. Έτσι όμως τα παιδιά αποξενώνονταν.

Κατάλαβε επίσης πως οι διαλέξεις δεν ταιριάζουν στους εφήβους που λόγω της επαναστατικότητας της ηλικίας τους, έχουν την τάση να εναντιωθούν σε οτιδήποτε θέλει να τους περάσει ως αυθεντία.

Ο τρόπος υπέρβασης των εμποδίων έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε τα παιδιά να φτάνουν μόνα τους στο ορθό συμπέρασμα. Μερικά παραδείγματα:

Δημιούργησε λίστα προτάσεων που κάθε φορά δίνονται στα παιδιά και αυτά συζητούν πάνω σ’ αυτές. Όπως: «μόνον οι άνθρωποι έχουν λογική. Όχι τα ζώα». Τα παιδιά καλούνται να βαθμολογήσουν την πρόταση αυτή και μετά να αιτιολογήσουν τη βαθμολογία τους.

Ιεραρχήσεις και αξιολόγηση θέσεων. Όπως: «το λιοντάρι σ’ ένα τσίρκο είναι πιο σοβαρό πρόβλημα ή μια κότα στο κοτέτσι που θα γίνει κοτόσουπα;» Τα παιδιά καλούνται να επιλέξουν και να εξηγήσουν την θέση τους.

Στις συγκεκριμένες συζητήσεις η θέση του είναι ανάμεσα και ίση με τους μαθητές χωρίς να δίνει διάλεξη ή να περνά ως αυθεντία (όπως προειπώθηκε).

Άλλο παράδειγμα που αναφέρθηκε από τον κο Τσακιρίδη ήταν ένα μάθημα που έκανε για τη γούνα.

Κατ’ αρχήν έδειξε μια ταινία για τις γούνες η οποία συντάραξε τα παιδιά και κατόπιν τα ρώτησε τι θα έπρεπε να γίνει. Αυτά σοκαρισμένα απάντησαν με πάθος πως θα έπρεπε να σταματήσει η αγορά της γούνας και αναφέρθηκαν απόψεις του τύπου να χρησιμοποιήσουν σπρέι για την αχρήστευση των γουνών όπου εύρισκαν τέτοιες. Όταν ήρθε η σειρά του η πρότασή του να ενεργήσουν πρώτα με τους συγγενείς τους που φοράνε γούνα. Ο ορθός τρόπος όμως δεν είναι η επίθεση αλλά η εκπαίδευση. Έτσι πρότεινε, αν δουν κάποια θεία ή γιαγιά που φοράει γούνα και έχει κάποιο ζωάκι, καταρχήν να την επαινέσουν που αγαπάει το σκυλάκι ή τη γάτα της και αφού αυτή νιώσει καλός άνθρωπος να της πούνε: «ξέρεις θεία τις προάλλες στο σχολείο είδαμε ένα ντοκιμαντέρ για τις γούνες πραγματικά φρικτό» και να συνεχίσουν με λεπτομέρειες από την ταινία. Πρώτα έπαινος λοιπόν και μετά εκπαίδευση.

Η συζήτηση ολοκληρώθηκε με παραδείγματα λόμπινγκ από την κα Κάπλαν. Για παράδειγμα πως κατάφερε με τη δράση της να δημιουργηθεί μία αστυνομική ομάδα στο Λος Άντζελες με αποκλειστική δράση στα ζητήματα κακοποίησης ζώων. Μάλιστα ήδη κάποιοι από τους αστυνομικούς έχουν γίνει βετζετέριαν και μάλιστα κάποιοι από αυτούς και vegan.

Καλό Πάσχα.

Αφιερωμένο στο κουνελάκι της φωτογραφίας

Μέσα απ’ το στενό κλουβί του

δύο χέρια το αρπάζουν

τα ποδάρια του χτυπάει δεξιά κι αριστερά

μα αποτέλεσμα δε βγάζουν

το ‘χουν πιάσει απ’ τ’ αυτιά.

Τ’ ακουμπάνε σ’ ένα πάγκο

και ανάσκελα το δένουν.

Μοιάζει με εσταυρωμένο

μα τι άραγε να θέλουν

από τούτο το καημένο;

Με τα μέλη τεντωμένα

να πονούν ήδη πολύ

κάθε κίνηση που κάνει

φέρνει οδύνη τρομερή

και απόγνωση το πιάνει.

Μα ετούτοι με τις μάσκες

που φορούν στα πρόσωπά τους

με απόφαση ψυχρή

βλέπουνε το πείραμά τους

ως να μην έχει ψυχή.

Με απελπισία στα μάτια

και με φόβο τρομερό

στο δεμένο άσπρο κουνέλι

είναι τώρα φανερό

κάτι άσχημο του μέλλει.

Ένας παίρνει το νυστέρι

και του ανοίγει την κοιλιά,

φρίκη απίστευτη το πιάνει

θα ‘θελε να ‘χει μιλιά

για να τους φωνάξει: «-φτάνειειειει!»

Άγνωστό μου κουνελάκι

μαναράκι μου γλυκό

ξέρω πόσο υποφέρεις

μα και στον κόσμο το σκληρό

σ’ αγαπούν κάποιοι, να ξέρεις…