ΔΙΚΤΥΟ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ 27ης ΜΑΡΤΙΟΥ 2007
(Τα παρακάτω πρακτικά δεν κρατήθηκαν με ακρίβεια και προσπάθησαν να αποδώσουν με συντομία και πυκνότητα όσα ειπώθηκαν κατά τη διάρκεια της συζήτησης. Σημειώνουμε πως η συζήτηση είναι ελεύθερη και πως οτιδήποτε αναφέρει κάποιος δε σημαίνει ότι υιοθετείται και από τους υπόλοιπους. Η δεοντολογία όμως που επιβάλει μια ανοιχτή συζήτηση είναι η ελευθερία του λόγου και η μη λογοκρισία του. Τα ονόματα των συμμετεχόντων προβάλλονται με τα μικρά συνήθως. Ο λόγος είναι καθαρά η εστίαση στην ομαδική εργασία και όχι η προσωπική προβολή. Η συζήτηση είναι σε όλους ανοιχτή και μπορεί όποιος θέλει να συμμετέχει και να γνωρίσει από κοντά τους υπόλοιπους.)
Η ανοιχτή συζήτηση είχε ως αντικείμενο: «Δημιουργία λόμπυ για τα δικαιώματα των ζώων και δημόσιες σχέσεις»
Στη συνάντηση προσκλήθηκαν να μιλήσουν καταθέτοντας την εμπειρία τους και οι:
κα Melya Kaplan που ασχολείται με το λόμπινγκ και τις δημόσιες σχέσεις στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ για τη βελτίωση των συνθηκών των ζώων, καθώς και ο κύριος Εύρης Τσακιρίδης που επίσης δραστηριοποιείται στο Λος Άντζελες και ασχολείται με την εκπαίδευση των μαθητών, με στόχο την ευαισθητοποίησή τους στα προβλήματα των ζώων. Και οι δύο είναι μέλη της Voice For The Animals.
Τα βασικά σημεία της συζήτησης και των ομιλιών ήταν τα παρακάτω:
Με τον όρο λόμπυ ουσιαστικά εννοούμε ομάδα πίεσης η οποία προσπαθεί να επηρεάσει την πολιτική εξουσία για τη λήψη αποφάσεων θετικών προς τους σκοπούς της ομάδας αυτής.
Στόχος ενός λόμπυ που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ζώων είναι η λήψη αποφάσεων και η υιοθέτηση τέτοιων ενεργειών από την Πολιτεία που θα βελτιώνει τις συνθήκες διαβίωσης των ζώων αλλά και θα αλλάζει σταδιακά τη νοοτροπία του κόσμου γι’ αυτά.
ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΛΟΜΠΥ:
Για να επιτευχθεί ο στόχος οι ενέργειες που πρέπει να κάνει ο λομπίστας (ο άνθρωπος δηλαδή που ασχολείται με το λόμπινγκ) χρειάζεται να είναι επιτυχημένες και τέτοιες θεωρούνται όσες έχουν αποτελεσματικότητα. Κάθε ενέργεια που έγινε και δεν έφερε αποτέλεσμα σημαίνει όχι πως δεν ανταποκρίθηκε το ή τα πρόσωπα στα οποία απευθύνθηκε αλλά ότι ο ίδιος δεν ενήργησε σωστά. Αυτό (ως πράξη μάθησης μέσα από την εμπειρία) θεωρείται κλειδί για ένα επιτυχημένο λόμπινγκ. Συνεπώς δεν ψάχνουμε τα αίτια της οποιασδήποτε αποτυχίας στους άλλους αλλά πρώτα και κύρια στον εαυτό μας.
Στη συζήτηση που επακολούθησε ειπώθηκε ότι πρέπει να κάνεις τους πολιτικούς να αισθανθούν ότι αυτό που τους ζήτησες ήταν δική τους ιδέα και όταν το επιτύχουν όλη η δόξα να είναι δική τους.
Κάθε πολιτικός επιθυμεί την προβολή του η οποία περνάει μέσα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας. Κατά συνέπεια η καλή σχέση του λομπίστα με τα ΜΜΕ είναι μονόδρομος αφού μέσα από αυτήν μπορεί να βοηθήσει ή να πιέσει τον πολιτικό, ο οποίος αναγνωρίζει τη δύναμή του.
Βρείτε ανθρώπους στα Media οι οποίοι συμπαθούν τα ζώα και ευχαρίστως θα συνεργάζονταν μαζί σας. Θα τους βοηθούσατε δίνοντάς τους ενδιαφέρουσες ιστορίες ή ρεπορτάζ για να τα προβάλουν. Σηκώστε το τηλέφωνο και επικοινωνήστε με δημοσιογράφους. Καταγράψτε αυτούς που θα δείξουν ενδιαφέρον.
Το λόμπινγκ είναι κατά βάση δημόσιες σχέσεις. Αυτό σημαίνει προσωπική φιλική επαφή. Μαθαίνω για παράδειγμα αν ο πολιτικός ή ο δημοσιογράφος έχει ζώα, που τα βρήκε ή και πως τα λένε και συγκρατώ τα ονόματά τους για να αναπτύσσω σταδιακά προσωπική σχέση.
Δεν κάνουμε κριτική, δίνουμε συγχαρητήρια.
Σε περίπτωση που επιθυμούμε να πιέσουμε (μέσα από διαμαρτυρίες ή δίκες) ο λομπίστας δεν πρέπει να φαίνεται ούτε η οργάνωσή του. Αυτό πρέπει να γίνεται με άτομα ιδιώτες.
Αν θέλεις να επιτύχεις κάτι πρέπει να έχεις συγκεντρώσει τα χρήματα που απαιτούνται από την αρχή και όχι να τα απαιτείς από τον πολιτικό.
Όταν έχουμε έναν κακό νόμο εξετάζουμε ποιος τον έφτιαξε και γιατί, με ποιο σκεπτικό και κάτω από ποιες συνθήκες (πίεσης ή πολιτικής υποχρέωσης ή γνωριμίας κλπ) και γενικά συγκεντρώνουμε όλες τις πληροφορίες αν θέλουμε να τον αλλάξουμε.
Η ενδυμασία του λομπίστα παίζει σημαντικό ρόλο. Πρέπει να φορά καλά ρούχα και να έχει καλό γούστο.
Εκπαιδεύουμε τα Media ώστε να καταλάβουν πως η βία στα ζώα συνεπάγεται και κατασταλάζει σε βία προς τους ανθρώπους. Αναδεικνύουμε τον κύκλο της βίας ο οποίος συνδέεται με τη βία προς τα ζώα: ο κάθε εγκληματίας που σκότωσε κάποιον συνάνθρωπό του είχε πιο πριν σε ποσοστό 95% σκοτώσει ή βασανίσει κάποιο ζώο.
Αν κάτι δεν πάει καλά ψάχνουμε διαρκώς να δούμε τι έφταιξε και δοκιμάζουμε συνέχεια κάτι νέο. Αυτό που απέτυχε στο παρελθόν μπορεί να πετύχει στο μέλλον. Ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο εαυτός μας. Όπως έλεγε και ο Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούζβελτ: «Μόνο ένα πράγμα πρέπει να φοβόμαστε, το φόβο».
Μετά τη συζήτηση για το λόμπυ ο κύριος Τσακιρίδης μίλησε για την εμπειρία του στην εκπαίδευση μαθητών.
Ξεκινώντας την εκπαίδευση λειτούργησε ως «ζηλωτής» προσπαθώντας να μεταφέρει στα παιδιά τις απόψεις του από τη θέση του δασκάλου. Έτσι στην αρχή τα παιδιά ενοχοποιούνταν με αποτέλεσμα να πηγαίνουν στο σπίτι τους και να ενοχοποιούν με τη σειρά τους τους γονείς τους. Αυτό έφερε την αντίδραση των γονέων και τελικά τα παράπονα από τη μεριά τους. Αρκετά σύντομα κατάλαβε πως δεν άρχιζε από το σημείο στο οποίο βρίσκονταν τα παιδιά αλλά από εκεί που βρισκόταν ο ίδιος. Έτσι όμως τα παιδιά αποξενώνονταν.
Κατάλαβε επίσης πως οι διαλέξεις δεν ταιριάζουν στους εφήβους που λόγω της επαναστατικότητας της ηλικίας τους, έχουν την τάση να εναντιωθούν σε οτιδήποτε θέλει να τους περάσει ως αυθεντία.
Ο τρόπος υπέρβασης των εμποδίων έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε τα παιδιά να φτάνουν μόνα τους στο ορθό συμπέρασμα. Μερικά παραδείγματα:
Δημιούργησε λίστα προτάσεων που κάθε φορά δίνονται στα παιδιά και αυτά συζητούν πάνω σ’ αυτές. Όπως: «μόνον οι άνθρωποι έχουν λογική. Όχι τα ζώα». Τα παιδιά καλούνται να βαθμολογήσουν την πρόταση αυτή και μετά να αιτιολογήσουν τη βαθμολογία τους.
Ιεραρχήσεις και αξιολόγηση θέσεων. Όπως: «το λιοντάρι σ’ ένα τσίρκο είναι πιο σοβαρό πρόβλημα ή μια κότα στο κοτέτσι που θα γίνει κοτόσουπα;» Τα παιδιά καλούνται να επιλέξουν και να εξηγήσουν την θέση τους.
Στις συγκεκριμένες συζητήσεις η θέση του είναι ανάμεσα και ίση με τους μαθητές χωρίς να δίνει διάλεξη ή να περνά ως αυθεντία (όπως προειπώθηκε).
Άλλο παράδειγμα που αναφέρθηκε από τον κο Τσακιρίδη ήταν ένα μάθημα που έκανε για τη γούνα.
Κατ’ αρχήν έδειξε μια ταινία για τις γούνες η οποία συντάραξε τα παιδιά και κατόπιν τα ρώτησε τι θα έπρεπε να γίνει. Αυτά σοκαρισμένα απάντησαν με πάθος πως θα έπρεπε να σταματήσει η αγορά της γούνας και αναφέρθηκαν απόψεις του τύπου να χρησιμοποιήσουν σπρέι για την αχρήστευση των γουνών όπου εύρισκαν τέτοιες. Όταν ήρθε η σειρά του η πρότασή του να ενεργήσουν πρώτα με τους συγγενείς τους που φοράνε γούνα. Ο ορθός τρόπος όμως δεν είναι η επίθεση αλλά η εκπαίδευση. Έτσι πρότεινε, αν δουν κάποια θεία ή γιαγιά που φοράει γούνα και έχει κάποιο ζωάκι, καταρχήν να την επαινέσουν που αγαπάει το σκυλάκι ή τη γάτα της και αφού αυτή νιώσει καλός άνθρωπος να της πούνε: «ξέρεις θεία τις προάλλες στο σχολείο είδαμε ένα ντοκιμαντέρ για τις γούνες πραγματικά φρικτό» και να συνεχίσουν με λεπτομέρειες από την ταινία. Πρώτα έπαινος λοιπόν και μετά εκπαίδευση.
Η συζήτηση ολοκληρώθηκε με παραδείγματα λόμπινγκ από την κα Κάπλαν. Για παράδειγμα πως κατάφερε με τη δράση της να δημιουργηθεί μία αστυνομική ομάδα στο Λος Άντζελες με αποκλειστική δράση στα ζητήματα κακοποίησης ζώων. Μάλιστα ήδη κάποιοι από τους αστυνομικούς έχουν γίνει βετζετέριαν και μάλιστα κάποιοι από αυτούς και vegan.
Καλό Πάσχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου