Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2007

Η χάρη της ζωής



Κάτι που θαυμάζω ιδιαίτερα πάνω στα ζώα και κυρίως στις γάτες και τους σκύλους είναι το χουζούρεμά τους. Μπορούν να κοιμούνται με τις ώρες. Βρίσκουν το πιο θαλπωριάρικο κουλούριασμα και απολαμβάνουν τη ραστώνη τους. Ούτε ανία, ούτε άγχος, ούτε θλίψη.





Μερικά θέλουν και τα κουκλάκια τους! Όπως ο Σνούπυ της φωτογραφίας. Κοιτάζει από το παράθυρο το φως του πρωινού και προσπαθεί να προστατεύσει τα μάτια της κούκλας του για να μην ξυπνήσει.






Αυτός πάλι καλοκαίρι στην Αμοργό γουργούριζε το στίχο από ένα τραγούδι του Θεοδωράκη:
"δεν υπάρχει νερό μονάχα φως,
ο δρόμος χάνεται στο φως
κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο"












Τα σύγχρονα ποντίκια δε φαίνεται να πολυσυγκινούν τη ζηλιάρα Ήρα. Χαμένη στις ονειροπολήσεις της μόλις που καταδέχτηκε ν' ανοίξει τα μάτια της για να δει τι θόρυβος ήταν αυτός που ακούστηκε.






Εδώ οι δυο φίλοι μας από τη Λέσβο ποζάρουν ανενόχλητοι για το μπλόγκ μας. Παρόλο που θελήσαμε να τους δώσουμε λίγο τυράκι ως αμοιβή για τη φωτογραφία ούτε που το συζητούσαν. Δεν το μύρισαν καν.
Πολύ φιλόξενο νησί!

6 σχόλια:

foxy vegan είπε...

τι υπέροχο ποστ ήταν αυτό...Ακριβώς το χαμόγελο που χρειαζόμουν. Πέρασα το πρωϊνό προσπαθώντας να αφομοιώσω τα video που μου έγραψε ο Κώστας...και είναι δύσκολα πράγματα αυτά. Η θλίψη κυριολεκτικά μπορεί να σε πνίξει. Ευχαριστώ για το σχόλιο στο blog μου.

Γουφ είπε...

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για το ποστ. Θαυμάζω τα ζώα για την αμεσότητά τους. Αν φοβηθούν το δείχνουν, αν "ερωτευθούν" το δείχνουν, το ίδιο αν θυμώσουν. Από αυτή την αμεσότητα θεωρώ ότι αντλούν και τη χάρη τους.
Δεν εμμεσοποιούν τίποτα και γι' αυτό μπορείς να τα εμπιστευθείς. Με τους ανθρώπους δεν είναι το ίδιο. Συνήθως κρύβουμε αυτό που αισθανόμαστε. Αν δεν λέμε και ψέματα.
Η αγνότητα δε βρίσκεται στη σεμνοτυφία μας αλλά στην ειλικρίνειά μας. Η φιλικότητα δεν κατοικεί στις δηλώσεις μας αλλά στην καρδιά μας.
Πάντα με εντυπωσίαζε μια φράση από την Καινή Διαθήκη (αν και δεν μπορώ να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου ιδιαίτερα θρησκευόμενο άτομο) που τη θαυμάζω απεριόριστα για την ψυχολογική της οξυδέρκεια: "...και αν δώσω το σώμα μου να καεί στην πυρά αλλά δεν έχω αγάπη τότε είμαι κενός ήχος και κύμβαλο αλαλάζον". (Ελπίζω να μου συγχωρήσεις την ελεύθερη μετάφραση).

foxy vegan είπε...

Θαυμάζω τα ζώα για τους ίδιους λόγους...και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με τα λεγόμενά σου...Να είσαι καλά.

Jim είπε...

Η φιλοζωια ειναι αγνωστη στην Ελλαδα. Θα σας παρακαλεσω ολους να βοηθησετε για να σταματησουν οι φρικτες και απανθρωπες δηλητηριασεις στην επαρχια. Δεν αντεχω αλλο την αδιαφορια του κρατους, ειναι απαραδεκτη. Η κυρια Πετραλια δεν ειναι δυνατον να θελει υψηλου
επιπεδου τουρισμου οταν εγω σαν τουριστας βλεπω τοσα σκοτωμενα, σκυλια γατες, απο φολες
η απο τροχαια.

Γουφ είπε...

φίλε james αυτές οι δηλητηριάσεις θα συνεχίζονται όσο η συλλογική νοοτροπία αντιμετωπίζει τα ζώα ως αντικείμενα χωρίς αισθήματα, που δεν υποφέρουν και δεν έχουν δικαιώματα.
Αν θέλουμε να σταματήσουν πρέπει όλοι
να συνεργαστούμε για να διαφωτίσουμε τον κόσμο και να δημιουργήσουμε ένα φιλοζωικό κίνημα ισχυρό.

foxy vegan είπε...

Θα συμφωνήσω. Δεν είναι μόνο θέμα πολιτικής βούλησης για προστασία των ζώων. Είναι θέμα παιδείας. Το θέμα είναι εμείς ως πολίτες να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τα ζώα ως συμπολίτες, και όχι ως μιάσματα...Όλοι έχουμε θέση σε αυτή τη ζωή.