Κυνήγι

Των κυνηγών τα φουσάτα

Των κυνηγών τα φουσάτα περάσαν
Σαν το Λίβα που καίει τα σπαρτά
Ψαρόνια τσίχλες αητούς «κατεβάσαν»
Ξεσκιστήκανε στην τουφεκιά

Με μπερέτες και τζιπ εφορμούνε
Κάθε Σάββατο και Κυριακή
Με φορμίτσες των λοκ να φορούνε
Παρελαύνουνε στην Εθνική


Τα βουνά και οι λόγγοι στενάζουν
Και τα σκάγια σφυρίζουν παντού
Τι είν’ αυτό που ετούτοι θαυμάζουν
Απ' το σκότωμα ενός λαγού;

-«Είναι η αγάπη για τη φύση
Και το ένστικτο του κυνηγού
Το μπαρούτι που θα μυρίσει
Απ’ το πυρ του τουφεκιού»

Μα η αγάπη αυτού που σκοτώνει
Δε μου μοιάζει πολύ… ζωντανή
Νιώθεις πως καλά και σώνει
ψάχνει για να δικαιολογηθεί

Το βλέπεις άλλωστε στο βλέμμα
Που στη λάμψη του επικροτεί
Της αθώας πανίδας το αίμα
Που έτρεχε για να κρυφτεί

Κι όλοι αυτοί που περνιούνται για άντρες
Γιατί σκότωσαν ένα πουλί
Του γελοίου γίνονται λάτρες
Και η σκέψη μου είναι απλή:

Άμα θέλεις να είσαι γενναίος
Μη γυρίζεις και ψάχνεις αλλού
Στην καρδιά σου να είσαι ωραίος
Και συμπόνια να έχεις στο νου.

Κι αν αυτό που σου λέω το γράφεις
Σε αυτά που καλείς αχαμνά
Θύματά σου να βγουν να στα φάνε
Αλεπούδες, λαγοί, πετεινά.

(Τη φωτο τη δημοσίευσε η καταπληκτική Foxy Vegan στο φόρουμ για βετζετέριαν και βήγκαν, http://vegan.thisblueplanet.net/forum/ η οποία μου έδωσε και την ιδέα της δημοσίευσης)