Κάτι που θαυμάζω ιδιαίτερα πάνω στα ζώα και κυρίως στις γάτες και τους σκύλους είναι το χουζούρεμά τους. Μπορούν να κοιμούνται με τις ώρες. Βρίσκουν το πιο θαλπωριάρικο κουλούριασμα και απολαμβάνουν τη ραστώνη τους. Ούτε ανία, ούτε άγχος, ούτε θλίψη.
Μερικά θέλουν και τα κουκλάκια τους! Όπως ο Σνούπυ της φωτογραφίας. Κοιτάζει από το παράθυρο το φως του πρωινού και προσπαθεί να προστατεύσει τα μάτια της κούκλας του για να μην ξυπνήσει.

Αυτός πάλι καλοκαίρι στην Αμοργό γουργούριζε το στίχο από ένα τραγούδι του Θεοδωράκη:
"δεν υπάρχει νερό μονάχα φως,
ο δρόμος χάνεται στο φως
κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο"
Εδώ οι δυο φίλοι μας από τη Λέσβο ποζάρουν ανενόχλητοι για το μπλόγκ μας. Παρόλο που θελήσαμε να τους δώσουμε λίγο τυράκι ως αμοιβή για τη φωτογραφία ούτε που το συζητούσαν. Δεν το μύρισαν καν.
Πολύ φιλόξενο νησί!